Διαβάσαμε προσεκτικά διάφορα άρθρα (συμπεριλαμβανομένου του κ. Σωτήρη Κουτσιαύτη) από ισχυρούς υποστηρικτές του έργου επέκτασης του αεροδρομίου.
Όλοι επιδιώκουν να καθησυχάσουν όσους ανησυχούν για ένα τόσο τέλεια υπερμεγέθη έργο, ειδικά επειδή δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο προηγούμενων νομικών διαβουλεύσεων και ότι οι επίσημες εκθέσεις ελαχιστοποιούν σκόπιμα τις περισσότερες κακές συνέπειές του.
Συχνά αμαυρώνονται τόσο από ανακρίβεια όσο και από ανακρίβεια, Αυτά τα άρθρα ελαχιστοποιούν τις ενδείξεις «μυκονικοποίησης» του PAROS / ANTIPAROS και αποκρύπτουν εντελώς το ζήτημα της βιώσιμης ανάπτυξης.
Σημείωση Νο 1: η τρέχουσα υποδοχή στο αεροδρόμιο PAROS πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά, αλλά γιατί δεν έγινε νωρίτερα; Γιατί θα χρειαζόμασταν ένα κατάφωρα υπερμεγέθη έργο; Γιατί να επεκταθεί ο διάδρομος;
Είναι προφανές ότι τα σαλόνια επιβίβασης, αναμονής και παραλαβής αποσκευών, ιδιαίτερα, είναι πολύ «σφιχτά».
Γιατί όμως είναι έτσι;
Έλλειψη οικονομικών μέσων εκείνη την εποχή λόγω έλλειψης τοπικών επενδυτών;
Εάν ο στόχος ήταν να καλωσορίσουμε περισσότερους επιβάτες προκειμένου να αναπτύξουμε τον τουρισμό, γιατί δεν επενδύσαμε περισσότερο και καλύτερα εκείνη τη στιγμή;
Το αόρατο χέρι της αγοράς ήταν, επομένως, πολύ αποτυχημένο τότε!
Εκείνη τη στιγμή, είχαμε ξοδέψει περίπου 26 εκατομμύρια, τα οποία κατέστησαν δυνατή τη χρηματοδότηση των δομικών εργασιών της πίστας, το πιο ακριβό είδος της υποδομής, αλλά ο προϋπολογισμός ήταν ανεπαρκής για να «περιποιηθεί» το σπίτι.
Τώρα μιλάμε για δαπάνες 46 εκατομμυρίων. Γιατί σχεδόν διπλασιασμός των επενδύσεων όταν έχουν ήδη πραγματοποιηθεί όλες οι χωματουργικές εργασίες της πίστας;
Δεν είναι θεμιτό να αναρωτιόμαστε για το μέγεθος της προβλεπόμενης παράτασης;
Χρειαζόμαστε πραγματικά 13.000 m² κτιρίων;
Χρειαζόμαστε πραγματικά χώρους αφορολόγητων ειδών ή χώρων υποδοχής «εκτός SCHENGEN»;
Ποιες είναι οι παραδοχές επισκεψιμότητας που βασίζονται σε ένα τέτοιο μέγεθος;
Ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε χιλιάδες τουρίστες αεροπορικώς κάθε μέρα;
Or, αντίθετα, πρέπει να φοβόμαστε έναν μελλοντικό «λευκό ελέφαντα» (μια αναφορά σε υπερμεγέθεις υποδομές που χτίστηκαν στην Ισπανία κατά τη διάρκεια της τρέλας με τα ακίνητα στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και που παρέμειναν άδειες); Καθώς πρόκειται για ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, ποιος θα νοιαστεί για τυχόν οικονομικά απόβλητα; κανείς δεν θα μπει στον κόπο να απορροφήσει τυχόν απώλειες που προκύπτουν. κανείς δεν αναφέρει τις οικονομικές συνθήκες λειτουργίας του μελλοντικού συγκροτήματος αεροδρομίων. Προφανώς, το αόρατο χέρι της αγοράς απουσιάζει καλά από τη συλλογιστική!
Αλλά πάνω απ ‘όλα, ένα μεγάλο μέρος αυτού του κεφαλαίου δεν θα χρησιμοποιηθεί καλύτερα αλλού, ειδικά για να βελτιωθούν πρώτα οι άλλες υποδομές στο νησί (βλ. Επόμενο σημείο);
Άρα, πρέπει πραγματικά να επιμηκύνουμε την τρέχουσα πίστα κατά 1.400 μ .;
Είναι ένα πραγματικό ερώτημα που δεν πρέπει να αποφεύγεται και το οποίο δεν έχει να κάνει με ζητήματα ασφάλειας, το οποίο παραπλανητικά επικαλείται για να λάβει επιδοτήσεις από την ευρωπαϊκή κοινότητα με σκοπό την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης.
Πράγματι, με μια πίστα 1400 μ., Η Πάρος έχει δει την κίνηση του αεροδρομίου του να υπερτριπλασιάζεται σε τρία χρόνια, και αυτό με απόλυτη ασφάλεια!
Ακόμη καλύτερα, όλοι οι στόχοι κυκλοφορίας που είχαν αρχικά προγραμματιστεί για το 2035 , όπως φαίνεται στα έγγραφα εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συντάχθηκαν για την αίτηση άδειας επέκτασης, έχουν έχει επιτευχθεί ή ακόμη και ξεπεραστεί, από το 2019 Το
Έτσι πήραμε 15 χρόνια μπροστά από τα αρχικά σχέδια, με πίστα 1.400 μέτρων, με ασφάλεια και σε κάθε καιρό!
Τι άλλο θέλουμε;
Πάντα περισσότερο;
Πάντα περισσότεροι τουρίστες να κουρεύουν, φτάνοντας σύντομα με πλήρεις ναυλώσεις;
Είναι όμως αυτό πραγματικά συμβατό με τον εντοπισμό υψηλών προδιαγραφών και τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως επικαλείται ενθουσιαστικά το άρθρο;
Στην πραγματικότητα, το άρθρο υπερασπίζεται μια εντελώς παλιομοδίτικη στρατηγική για την ανάπτυξη του μαζικού τουρισμού, μια «τυραννία του αριθμού των αφίξεων» όπως επικρίθηκε από τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
Οι συστάσεις μας είναι πολύ διαφορετικές, αλλά είναι απλά κοινή λογική. αποσκοπούν πραγματικά σε έναν στόχο αειφόρου ανάπτυξης στο PAROS:
- Βελτίωση των ικανοτήτων υποδοχής και άνεσης στο αεροδρόμιο, αλλά με λογικές παραδοχές ελεγχόμενης ανάπτυξης της εναέριας κυκλοφορίας, από το υψηλό επίπεδο που έχει ήδη επιτευχθεί το 2019 · ας μην ξεχνάμε να κάνουμε το ίδιο και για τις λιμενικές υποδομές!
- Ας παραμείνουμε σεβαστοί στα κυκλαδίτικα πρότυπα (κάτι που δεν ισχύει απολύτως στο τρέχον έργο) για κτίρια με διαστάσεις, πολύ κακώς σχεδιασμένα για να ικανοποιήσουν την ουδετερότητα του άνθρακα, η οποία είναι εκτροπής στην εποχή μας.
- Ας ακυρώσουμε το σχέδιο επιμήκυνσης της πίστας για αύξηση της προσέλευσης: είναι άχρηστο. θέτει σε κίνδυνο το μέλλον και μπορούμε να το κάνουμε πολύ καλά χωρίς αυτό.
- Ας τονίσουμε ότι δεν είναι σοβαρό να υποστηρίξουμε ότι θα υπήρχε διαλυτική απαίτηση για να δικαιολογηθούν οι απευθείας υπηρεσίες από το PAROS στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. οι κανόνες της αγοράς είναι απαραίτητοι!
- Ας αποφύγουμε, λοιπόν, μια ορμητική βιασύνη που υποσχέθηκε αυτό το φαραωνικό έργο, το οποίο βρίσκεται σε άμεσο ανταγωνισμό με τα γειτονικά αεροδρόμια της ΜΥΚΟΝΟΥ και της ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ. Αυτό θα αποτελούσε πραγματική άρνηση της έννοιας της αειφόρου ανάπτυξης και, ας είμαστε σαφείς, οι αερολιμενικές αρχές του PAROS δεν ταιριάζουν με την FRAPORT GREECE!
- Ας είμαστε ικανοποιημένοι με την αύξηση των περιστροφών από ΑΘΗΝΑ ή ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ αναζητώντας την καλύτερη ρευστότητα για τους επιβάτες που μεταφέρονται σε αυτούς τους δύο κόμβους. θα αποκτήσουμε ευελιξία, υλικοτεχνική και οικονομική αποδοτικότητα, ώστε να επωφεληθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο από την πρόοδο της αεροπορίας προκειμένου να σεβαστούμε τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς.
- Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης βελτίωσης του αεροδρομίου PAROS, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν γρήγορα, επί τόπου, προκειμένου να μειωθεί το αποτύπωμα άνθρακα. Όλα τα «σοβαρά» αεροδρόμια εργάζονται για αυτόν τον επιτακτικό στόχο. ας είμαστε σοβαροί, από εδώ και στο εξής, αλλιώς αυτή η έλλειψη προετοιμασίας θα κοστίσει πολλά χρήματα σε πιστοποιητικά άνθρακα για αγορά για να αντισταθμίσει αυτήν την υπερβολική ρύπανση.
Αλλά τότε, ποιος θα πρέπει να πληρώσει αυτά τα πρόσθετα κόστη που προκύπτουν από ένα βραχυπρόθεσμο επιχειρηματικό όραμα ως ένοχο απροετοίμαστο για τις άμεσες προκλήσεις, ιδίως όσον αφορά την κλιματική αλλαγή;
Γνωρίζουν οι Pariens ότι φέρουν οικονομικό και δημοσιονομικό κίνδυνο;
Παρατήρηση 2: οι υποδομές στο PAROS είναι κορεσμένες
Αυτή η παρατήρηση είναι κοινή από όλους τους αντικειμενικούς παρατηρητές: η υποδομή του νησιού έχει υποστεί μεγάλο άγχος, τουλάχιστον από το 2018: χρόνια κυκλοφοριακή συμφόρηση στην ΠΑΡΟΙΚΙΑ ή καταφανείς αποτυχίες στην επεξεργασία λυμάτων (ιδίως στην ΠΑΡΟΙΚΙΑ) ή αποκομιδή απορριμμάτων., Ανεπαρκής ροή το απόγευμα για 4G ή νερό, κλπ …
Οι λόγοι είναι πολύ απλοί: ο μόνιμος πληθυσμός εκτός εποχής στο νησί είναι της τάξης των 14.000 κατοίκων. το 2016, οι ετήσιες αθροιστικές αφίξεις ανήλθαν σε 708.000 με πλοίο και 38.000 με αεροπλάνο. δύο χρόνια αργότερα, ήταν 924.000 με πλοίο και 93.000 με αεροπλάνο, δηλ. ιλιγγιώδης αύξηση κατά 36% ? με τα επίσημα στοιχεία για το 2019, πλησιάζουμε σε ετήσιες αθροιστικές 400.000 επιπλέον αφίξεις σε τρία χρόνια, εκ των οποίων τουλάχιστον το 42% (πηγή: HCAA) συγκεντρώνεται τους δύο καλοκαιρινούς μήνες, με μέσο όρο διαμονής στο νησί περισσότερες από 8 ημέρες (πηγή INSETE κατά μέσο όρο σε εθνικό επίπεδο; πιθανότατα μεγαλύτερη μέση παραμονή στο PAROS).
Είναι, συνεπώς τουλάχιστον 22.400 επιπλέον κατοίκους από το 2016, οι οποίοι μένουν μόνιμα στο PAROS τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, με σημαντικές κορυφές συμμετοχής κατά τις δύο πρώτες εβδομάδες του Αυγούστου. Σε 3 χρόνια, ο αριθμός των κατοίκων του PAROS αυξήθηκε κατά το διπλάσιο του πληθυσμού του, πέρα από τον αριθμό των τουριστών που είχε λάβει προηγουμένως.
Ωστόσο, ήδη το 2016, υπήρχε πολύς κόσμος στο PAROS τον Αύγουστο, περίπου 42.000 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας.
Προφανώς, παρά μια τέτοια εισροή, η υποδομή δεν ακολούθησε. και είναι αμφίβολο ότι θα μπορέσουν να προλάβουν την «εκκρεμότητα» τους με τα τρέχοντα έργα όπως αναφέρονται επιφανειακά στο άρθρο.
Έτσι, το επιχείρημά του για την ηλεκτρική σύνδεση του νησιού με την ηπειρωτική χώρα, το οποίο θα αποτελούσε μόνιμη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, παραμελεί την επισφάλεια του δικτύου διανομής στο νησί, την αρχαϊκή και υπομεγέθη κατάσταση του. Επιπλέον, ακόμη και αν η σύνδεση με την ήπειρο έχει μεγάλη διάσταση, το μόνιμη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος για το PAROS δεν είναι εγγυημένη, ωστόσο? πολύ απλά επειδή η αύξηση της συχνότητας τουριστών επηρεάζει όλη την ΕΛΛΑΔΑ ταυτόχρονα. Κατά συνέπεια, το εθνικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας βρίσκεται αντιμέτωπο με αιχμές κατανάλωσης εδώ ή αλλού, παντού όπου οι τουριστικές ορδές αυξάνονται, ταυτόχρονα, είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούν, εκτός από ορυκτούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (οι μόνοι που μπορούν να ζητηθούν εύκολα · – κάνουμε επανεκκίνηση του σταθμού παραγωγής ενέργειας NAOUSSA;) ή με μείωση του φορτίου, που συμβαίνει τακτικά.
Τι να σκεφτούμε λοιπόν για τις ρεκόρ εκπομπών CO2 για να καλύψουμε αυτήν την πολύ υψηλή ζήτηση ενέργειας; Οι προμηθευτές πρέπει να ξεκινήσουν τις μονάδες παραγωγής τους, οι οποίες είναι συχνά οι λιγότερο αποδοτικές, οι οποίες είναι γενικά οι πιο ρυπογόνες.
Εδώ είναι ένα άλλο επιχείρημα, απλό και επιτακτικό ότι ο μαζικός τουρισμός δεν είναι συμβατός με τις κλιματικές επιταγές.
Όσο για το πρόβλημα των λυμάτων, ξεχνάμε ότι για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε το νερό κεντρικά, πρέπει να συλλέγουμε. Ωστόσο, ο βιότοπος που ενδέχεται να φιλοξενήσει αυτές τις ομάδες νεοεισερχομένων (απίθανο να επιτευχθούν σε ήδη ήδη αστικοποιημένες περιοχές) εξυπηρετείται από αποχετευτικό σύστημα; Θα είναι αρκετό για να υποστηρίξει τη μελλοντική ανάπτυξη; Επιπλέον, πιθανότατα θα χρειαστεί να αναθεωρήσετε από το Α έως το Ω το σύστημα αποχέτευσης στην πόλη: καλή τύχη!
Υπάρχει χρηματοδότηση; Πληρώνουν ήδη οι προγραμματιστές ακινήτων την απαραίτητη επένδυση;
Αλλά, στο μεταξύ, προσέξτε τον κίνδυνο μόλυνσης των μούρων της ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ή της ΝΑΟΥΣΑΣ. είδαμε πώς ήταν στη ΜΥΚΟΝΟ για τις πιο δημοφιλείς παραλίες!
Ας μιλήσουμε γρήγορα για το πρόβλημα των απορριμμάτων. Το να επαινείς τον χώρο υγειονομικής ταφής όλων των απορριμμάτων σημαίνει να ξεχνάς ότι τέτοιες πρακτικές απαγορεύονται σε πολλές χώρες από τις οποίες προέρχονται πολλοί «υψηλού επιπέδου» επισκέπτες από το PAROS. σημειώνουν επίσης ότι τα δοχεία απορριμμάτων ξεχειλίζουν λόγω έλλειψης επαρκώς συχνής συλλογής, διαμορφωμένων ανάλογα με τη συχνότητα στο νησί · Όλοι παρατηρούν ότι η επιλεκτική διαλογή είναι στα σπάργανα, γεγονός που καθιστά την υποτιθέμενη ανακύκλωση αποβλήτων ελάχιστα αξιόπιστη. Τουλάχιστον, οι προσπάθειες ουσιαστικής βελτίωσης είναι αναπόφευκτες.
Εν ολίγοις, ο ρυθμός αύξησης της συμμετοχής στο PAROS ήταν ακραίος, πρόσφατα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Φυσικά, αυτό έχει υποτιμηθεί πολύ. Συνεπώς, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι υποδομές είναι ήδη πολύ κορεσμένες.
Λογικά, σε αυτό το στάδιο, πριν από την αποβίβαση ακόμη περισσότερων επισκεπτών στο νησί, θα ήταν σκόπιμο να βεβαιωθείτε εκ των προτέρων ότι κάποιος είναι σε θέση να τους υποδεχτεί καλά. έρχεται να ακολουθήσει μια κοινή λογική προσέγγιση «να βάλεις το κάρο πίσω από το άλογο»!
Το άρθρο υποστηρίζει την αντίθετη στρατηγική: φέρτε επιπλέον ορδές τουριστών προκειμένου να κορεστεί ακόμη περισσότερο η υποδομή. με αυτόν τον τρόπο, θα υποχρεώσει υποχρεωτικά τις τοπικές αρχές να κάνουν κάτι για αυτό !!;
Πώς μπορούμε όμως να εξηγήσουμε ότι αυτές οι τοπικές αρχές δεν λαμβάνουν ήδη μέτρα για την επίλυση του προβλήματος της κυκλοφοριακής συμφόρησης στην ΠΑΡΟΙΚΙΑ;
Αυτό έπρεπε να γίνεται εδώ και χρόνια. υπάρχει η διάταξη μιας διαδρομής παράκαμψης, αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο περίπλοκες γίνονται οι απαραίτητες αποφάσεις απαλλοτρίωσης. οπότε τίποτα δεν κινείται.
Τι περιμένουμε όμως να δράσουμε;
Και τι γίνεται με την κυκλοφοριακή συμφόρηση στη NAOUSSA και τα προβλήματα στάθμευσης;
Εν τω μεταξύ, δεν θα μπορούσαμε να αναθέσουμε στην αστυνομία να ρυθμίσει την κυκλοφορία στα σταυροδρόμια περιμένοντας μια λύση; Φαίνεται όμως ότι το προσωπικό είναι ανεπαρκές, ειδικά επειδή δεν μπορούμε να το φιλοξενήσουμε σωστά.
αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη του κορεσμού των ικανοτήτων στο νησί. και, ελλείψει αριθμού αστυνομικών, τι γίνεται με την ασφάλεια στο νησί με αυτά τα αρχεία προσέλευσης ;;
Για το PAROS, είναι επομένως επείγον να βάλουμε το κάρο πίσω από το άλογο, να υιοθετήσουμε τις αρχές της πραγματικότητας και όχι να εξασκήσουμε την ορμητική βιασύνη. να δοθεί προτεραιότητα σε μια φιλόδοξη και βιώσιμη βελτίωση των υποδομών (συμπεριλαμβανομένων των δωματίων υποδοχής στο αεροδρόμιο αλλά και στο λιμάνι) ·
Ας του διαθέσουμε το ήδη διαθέσιμο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, το οποίο θα προσανατολιζόταν πραγματικά στους επιθυμητούς στόχους (βιώσιμη ανάπτυξη).
Ας διευκρινίσουμε τις πηγές χρηματοδότησης, εκτός από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, που προορίζονται για όλες αυτές τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για τη βελτίωση και το μέγεθος των υποδομών, ξεκινώντας από τους προγραμματιστές ακινήτων για τη χορήγηση αδειών και τη σύνδεση με υποδομές και τους επισκέπτες μέσω των φόρων διαμονής, αλλά επίσης όλοι οι φορολογούμενοι του νησιού γιατί υποτίθεται ότι επωφελούνται από το τουριστικό απροσδόκητο.
Στη συνέχεια, πώς σχεδιάζουμε να χρεώνουμε για τη χρήση αυτών των υποδομών: από τους άμεσους χρήστες τους, από εκείνους που αντλούν άμεσα κέρδη από τον τουρισμό;
Οι ρυπαίνοντες θα είναι οι πληρωτές;
Εν ολίγοις, ας μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά για τις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές πτυχές που προκύπτουν από την τουριστική πολιτική.
Ας αφιερώσουμε χρόνο για να χωνέψουμε την πρόσφατη εισροή τουριστών, φροντίζοντας να μην επιδεινωθεί η εμπειρία υποδοχής τους και να ελέγξουμε τη ροή των αφίξεων μέσω κινήτρων που στοχεύουν ως προτεραιότητα στην καλύτερη διάδοση της τουριστικής περιόδου με την πάροδο του χρόνου, κάτι που θα επιτρέψει πιο αποτελεσματικά χρήση υποδομών σε μεγάλο βαθμό με αλλαγή μεγέθους.
Εν ολίγοις, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος, ας αποφύγουμε σκόπιμα τη «μυκονοποίηση» του PAROS / ANTIPAROS.
Σημείωση N ° 3: Με την επιμήκυνση του διαδρόμου προσδοκίας 5.000 αφίξεων με αεροπλάνο την ημέρα την υψηλή περίοδο
Αυτή η υπόθεση είναι αληθοφανής, ίσως όχι αμέσως, αλλά είναι αναμφισβήτητα να φοβάται. Γιατί ?
Γιατί, αριθμητικά, αντιστοιχεί σε στρατηγική τουριστικής μαζικοποίησης.
Στην πραγματικότητα, 5.000 αφίξεις επιβατών ημερησίως στο αεροδρόμιο PAROS την υψηλή περίοδο είναι συγκρίσιμες με:
- 700 αφίξεις επιβατών, κατά μέσο όρο τον Αύγουστο του 2019 στο αεροδρόμιο PAROS.
Ο αριθμός που αναφέρεται στο άρθρο των 1.500 αφίξεων την ημέρα φαίνεται να είναι πολύ υψηλός… εκτός από τις σωρευτικές αφίξεις και αναχωρήσεις !;
Είναι επομένως ένα α αύξηση φορές 7 ποιος αναζητείται έναντι υψηλού δείκτη αναφοράς μετά από τριπλασιασμό σε 3 χρόνια! Θα ήμασταν τότε στο Χ 21 έναντι της κυκλοφορίας του 2016 !
- 5.512 αφίξεις επιβατών, αυτό είναι το επίπεδο ρεκόρ που επιτεύχθηκε τον Ιούλιο του 2019 στο αεροδρόμιο ΜΥΚΟΝΟΣ. είμαστε, λοιπόν, 10% πιο κάτω.
Αριθμητικά, θα ήταν επομένως μια «μυκονοποίηση» του αεροδρομίου PAROS!
Αναπόφευκτα, αυτό θα απαιτούσε μια στρατηγική επιθετικής κατάκτησης μεριδίων αγοράς αεροδρομίων έναντι των γειτονικών αεροδρομίων ΜΥΚΟΝΟΣ και ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, με τις δυνατότητες υποδοχής να αυξήθηκαν σημαντικά πρόσφατα (αρχές του 2021) και τις οποίες η FRAPORT GRECE σκοπεύει να κάνει κερδοφόρα. Επειδή, στον τομέα των αεροδρομίων, όπως και σε κάθε άλλο οικονομικό τομέα, το αόρατο χέρι της αγοράς λειτουργεί λαμβάνοντας υπόψη τον ανταγωνισμό, την τιμολόγηση, την ποιότητα των υπηρεσιών για τον καταναλωτή κ.λπ.
Όμως, στο ΜΥΚΟΝΟΣ, για να καταφέρει να φιλοξενήσει 5.500 επιβάτες αφίξεων ημερησίως, ήταν απαραίτητο να προσγειωθούν κατά μέσο όρο 94 αεροπλάνα την ημέρα τον Ιούλιο του 2019, τα περισσότερα από τα οποία ήταν jumbo jets.
Καθώς αυτοί οι υπολογισμοί βασίζονται σε μηνιαίες στατιστικές που δημοσιεύονται από το HCAA, είναι “απλοί” μέσοι όροι, πράγμα που υποδηλώνει ότι ορισμένες ημέρες το αεροδρόμιο ΜΥΚΟΝΟΣ κατέγραψε περισσότερες από 100 περιστροφές αεροσκαφών ανά ημέρα + νύχτα συμπεριλαμβανομένων, δηλαδή 100 προσγειώσεις, 100 φάσεις ταξί στη συνέχεια “ταξί”, αλλά και 100 απογειώσεις.
Καταλαβαίνουμε γιατί το οι κάτοικοι του αεροδρομίου ΜΥΚΟΝΟΣ είναι εντελώς συγκλονισμένοι !
Τις ίδιες ενοχλήσεις θα αισθανθούν αναγκαστικά και οι κάτοικοι του αεροδρομίου PAROS, κάτι που παραδέχεται το δημοσίευμα: θα χρειαστεί «να ληφθούν μέτρα για την ανακούφιση του προβλήματος αυτών των ενοχλήσεων»!
Αλλά πώς θα ανακουφίσουμε τις μελλοντικές ενοχλήσεις στο PAROS, εάν δεν έχουμε ήδη επιτύχει στη MYKONOS; πώς να ξεπεραστούν οι ενοχλήσεις των οποίων η ένταση είναι η πιο ισχυρή ακριβώς τη στιγμή που η συχνότητα είναι εκεί η υψηλότερη !;
Πολύ συχνά, πρώτα απ ‘όλα θα προκαλέσουμε βλάβη στους ανθρώπους και στη συνέχεια, ίσως, στη συνέχεια, θα προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε. είναι φρικτό στον 21ο αιώνα. δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα από τις εμπειρίες των άλλων;
Χρυσός, η άδεια για το αεροδρόμιο PAROS είναι «απεριόριστη», όσον αφορά την κίνηση και τις ώρες λειτουργίας.
Τέτοιος κρίσιμες πληροφορίες δεν έχουν γίνει καθόλου γνωστές στο κοινό : μελλοντικές προβλέψεις κυκλοφορίας, απεριόριστες συνθήκες λειτουργίας στο αεροδρόμιο, κανένα προληπτικό μέτρο κατά των ενοχλήσεων για τους ντόπιους κατοίκους (απλά αρνήθηκε στις επίσημες εκθέσεις), ούτε κανένα μέτρο για τη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα.
Έχει περιγραφεί σωστά στους κατοίκους του νησιού, ειδικά σε εκείνους που ζουν μεταξύ ΠΑΡΟΣΠΟΡΟΥ και ΑΛΥΚΙ, ή μεταξύ ΠΟΥΝΤΑ / ΚΑΜΠΟΥ σε ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ, ότι θα πρέπει να περιμένουν εναέρια κυκλοφορία συγκρίσιμη με αυτή του ΜΥΚΟΝΟΥ, νύχτα και μέρα, 24 ώρες το 24ωρο;
Στις επίσημες εκθέσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων, έχουμε διατηρήσει σωστά τέτοιες υποθέσεις κυκλοφορίας προκειμένου να εκτιμήσουμε τη σημασία της ηχορύπανσης, τονίζοντας τη βιοποικιλότητα, για να μην αναφέρουμε το άγχος στις υποδομές του νησιού γενικά; Η απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα: όλες οι αναφορές και όλες οι επίσημες ανακοινώσεις υποτιμήσανε σκόπιμα, αν δεν αποκρύψαν εντελώς, τις βλαβερές συνέπειες αυτού του έργου για την επέκταση του διαδρόμου του αεροδρομίου.
Συνεπώς, η «μυκονοποίηση» του νησιού PAROS εμφανίζεται καλά στις υποθέσεις που υιοθετήθηκαν, αλλά δεν έχει ποσοτικοποιηθεί ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις με την ευρεία έννοια.
Αυτό το σημείο αξίζει να υπογραμμιστεί. συνεπώς, θα ήταν η φαντασίωση να ξεπεράσουμε τη ΜΥΚΟΝΟ σε επίπεδο προσέλευσης!;
Παρατήρηση 4 °: Το PAROS πρέπει να προσπαθήσει να προσελκύσει αλλά κυρίως να διατηρήσει μια «ποιοτική» τουριστική πελατεία
Αυτό φαίνεται προφανές μάρκετινγκ: μια διαφοροποιημένη τοποθέτηση έναντι προορισμών μαζικού τουρισμού, όπως η ΚΡΗΤΗ, η ΡΟΔΟΣ, η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, η ΜΥΚΟΝΟΣ ή ακόμα και η ΣΚΙΑΤΟΣ.
Η τοποθέτηση ποιότητας, μάλλον “πολυτελούς”, δεν είναι ένα οικονομικό μοντέλο με χαμηλές αποδόσεις. το αντίθετο? μπράβο, είναι ένα κερδοφόρο μοντέλο για όλους τους ενδιαφερόμενους.
Αυτή η σχεδόν «ιδανική» τοποθέτηση επικρατούσε μέχρι τώρα στο ΠΑΡΟ / ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ. Αυτή η τοποθέτηση έχει κάνει τη φήμη τους: οι τακτικοί, Έλληνες ή μη, ανήκουν κυρίως σε αυτήν την κατηγορία «ποιότητας».
Εάν επέλεξαν το PAROS και όχι το MYKONOS, το οποίο είναι πολύ πιο εύκολο να έχουν άμεση πρόσβαση με αεροπλάνο από την κύρια κατοικία τους, δεν είναι τυχαίο.
Σε αυτούς τους τακτικούς δεν αρέσει η φασαρία των μαζών. είναι προσεκτικοί και σέβονται τις τοπικές παραδόσεις, προτιμούν την αυθεντικότητα παρά το «φούσκωμα». θέλουν να μπορούν να πάνε στο εστιατόριο χωρίς να χρειάζεται να κάνουν κράτηση δύο εβδομάδες νωρίτερα. ψάχνουν για παραλίες όπου δεν είμαστε ακόμη η μια πάνω στην άλλη στα μέσα Αυγούστου. και τα λοιπά.
Μέχρι τώρα, το PAROS τους προσέφερε τέτοια χαρακτηριστικά και ήταν τέλεια κατάλληλα για να χρειαστούν λίγο περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στον προορισμό τους (διέλευση από ΑΘΗΝΑ για να μπείτε σε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΟ με 80 θέσεις ή ακόμα και να αναζητήσετε μια πραγματική αλλαγή του τοπίου. γκρίζα βόρεια Ευρώπη με πλοίο από Πειραιά ή Ραφήνα!).
Πολλοί από αυτούς τους «ενημερωμένους» ή ακόμη και «οικολογικά υπεύθυνους» τουρίστες που έχουν μείνει στο νησί για μεγάλο χρονικό διάστημα, που σκοπεύουν να μείνουν εκεί ακόμα περισσότερο όταν συνταξιοδοτηθούν, που πληρώνουν τοπικούς φόρους εκεί και ξοδεύουν πολλά χρήματα τοπικά εκεί, ανησυχούν εξαιρετικά για τις αχαλίνωτες προοπτικές ανάπτυξης που εργάζονται στο PAROS για αρκετά χρόνια. το έργο επέκτασης του το αεροδρόμιο είναι το πιο ανησυχητικό σύμβολο αυτού που φοβούνται περισσότερο: της «μυκονοποίησης» του νησιού. Δικαίως, θεωρούν ότι μπορούν να το κάνουν χωρίς αυτό ακόμα κι αν τους κοστίζει λίγο περισσότερο να το επιτύχουν. Προτιμούν αυτό αντί να διακινδυνεύσουν την εισβολή στα νησιά με ναύλωση, κάτι που θα διευκόλυνε την επιμήκυνση του διαδρόμου.
Θεωρούν ότι το PAROS πρέπει να κερδίζεται και να απολαμβάνεται παρά να καταναλώνεται όπως όλα τα μαζικά προϊόντα.
Συνεπώς, η γνώμη αυτών των πιστών δεν πρέπει να περιφρονηθεί. γνωρίζουν το νησί, το εκτιμούν από καρδιάς, πηγαινοέρχονται εδώ και χρόνια, τα παιδιά τους έρχονται να παντρευτούν. παραδέχονται πρόθυμα ότι η ανέγερση μερικών καλών ξενοδοχείων θα ήταν συνετή σε σχέση με την προσωπικότητα των χώρων και είναι χαρούμενοι που οι μόνιμοι κάτοικοι κανονίζουν τα σπίτια τους, ακόμη και τα κτίριά τους, για να υποδεχτούν τους τουρίστες με φιλικό και εξατομικευμένο τρόπο. παρά σφιχτές σειρές και γεμάτα πούλμαν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι οι κάτοικοι και οι ημι-κάτοικοι μπορούν δικαίως να αναρωτηθούν για τον επαρκή αριθμό ξενοδοχείων και τη γεωγραφική διάδοση ενός κατασκευαστικού προγράμματος που απευθύνεται σε περίπου εκατό μεγάλες εγκαταστάσεις. Δεν υπάρχει κίνδυνος συγκεκριμενοποίησης του τοπίου και καταστροφής της ακτογραμμής σε ορισμένες περιοχές;
Προφανώς, αυτό θα προσέφερε περισσότερα κρεβάτια, αλλά με τι ζημιά στο περιβάλλον και για ποια οικονομικά οφέλη για την Pariens, εάν πρόκειται να λειτουργήσει υπό τον έλεγχο «ταξιδιωτικών πρακτόρων» που ασκούν «όλα τα περιλαμβάνονται». Ξεχάστε την ευκολία και την κοινωνική συνοχή. τα νησιά θα ζήσουν στο ρυθμό των αφίξεων τσάρτερ.
Δικαίως, ανησυχούν για αυτή την άνθηση των προγραμμάτων για την κατασκευή κατοικιών “χαμηλού κόστους”, μακριά από την αρχιτεκτονική υψηλών προδιαγραφών και σε στρεβλό κυκλαδίτικο ύφος, που επωφελούνται από αδιαφανείς παρεκκλίσεις από τους κανόνες πολεοδομίας που καθορίζονται στο envi in Το άρθρο (πολύ κακώς σεβαστό σύμφωνα με τους εμπιστευτικούς), τα μικρά σπίτια προορίζονται μόνο για να μεγιστοποιήσουν την είσπραξη των ενοικίων (μέσω Airbnb ή ισοδύναμου; με αποκρυφιστικό τρόπο;), από επενδυτές συχνά ξένους στο νησί (αλλά ποιους θα είχαν μια φωνή στα κεφάλαια) και που έσπευσαν να αναπαράγουν ένα μοντέλο κερδοσκοπίας ακινήτων που τους διαδέχτηκε αλλού.
Τέτοια μικρά σπίτια θα είναι προφανώς «κακώς» κατοικημένα, μόνο λίγες εβδομάδες το καλοκαίρι, τονίζοντας το σύνδρομο των «ψυχρών κρεβατιών» στο νησί και συμμετέχοντας επίσης στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής (η κερδοσκοπία για ακίνητα δεν επιτρέπει πλέον στέγαση για νέους ή εποχικοί εργαζόμενοι σε προσιτές συνθήκες ενοικίασης).
Δικαίως, σημειώνουν ότι οι υποδομές είναι κορεσμένες, κάτι που δεν συμβιβάζεται με τις προσδοκίες των «οικολογικά υπεύθυνων» τουριστών που έχουν ταξιδέψει αρκετά σε όλο τον κόσμο για να γνωρίζουν πώς αναπτύσσονται οι τουριστικοί προορισμοί στο πλαίσιο του μαζικού τουρισμού.
Προς το παρόν, από νοσταλγία, διατηρούν την τέρψη τους μπροστά σε διάφορες αυξανόμενες δυσλειτουργίες. Ωστόσο, οι προειδοποιήσεις τους πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Μερικοί από αυτούς τους τακτικούς έχουν ήδη εγκαταλείψει την παραμονή στο νησί κατά τη διάρκεια της υψηλής περιόδου. με κάποιο τρόπο, συνεχίζουν να παρέχουν «υπηρεσία» στην παριανή κοινότητα προσφέροντας την κατοικία τους προς ενοικίαση ή αφήνοντάς την στους απογόνους τους να μείνουν εκεί.
Εάν επιστρέψουν εκτός εποχής, συνεχίζει να ταιριάζει καλά στην κοινότητα επειδή συμβάλλει στην καλύτερη διάδοση της τουριστικής περιόδου.
Επειδή, ένας από τους βασικούς παράγοντες του βιώσιμου τουρισμού, είναι η αποφυγή του συνδρόμου του άδειου κρεβατιού (όπως πολλά παραθαλάσσια θέρετρα στην Ελλάδα ή αλλού εκτός των καλοκαιρινών μηνών, όπως πολλά θέρετρα χειμερινών σπορ που μετατράπηκαν σε πόλεις -φαντάσματα το καλοκαίρι).
Από εδώ και στο εξής, όλα τα μέρη με υψηλή τουριστική συχνότητα επιδιώκουν να αμβλύνουν τις κορυφές συχνότητας για να διαδώσουν καλύτερα την τουριστική περίοδο και έτσι να χρησιμοποιήσουν τις υποδομές με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο. Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο εδώ;
Με την «μυκονοποίηση» που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ΠΑΡΟΣ / ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ, ο κίνδυνος είναι ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του ημιμόνιμου «ποιοτικού» πληθυσμού θα επιλέξει να πάει αλλού.
Καλή απαλλαγή, ας πούμε σίγουρη, με το σκεπτικό χαρακτηριστικό των μυωπικών ανθρώπων.
Κατά πάσα πιθανότητα, αυτός ο πληθυσμός θα αντικατασταθεί από άλλους νεοεισερχόμενους χωρίς χαμηλότερη αγοραστική δύναμη. Αλλά θα έρθουν στο ΠΑΡΟ για να μείνουν εκεί, πρώτα και κύρια το καλοκαίρι. Επιπλέον, θα είναι σίγουρα πολύ απαιτητικοί (πολύ περισσότεροι από όσοι εγκαταλείπουν) ως προς την ποιότητα των υποδομών και των προσφερόμενων υπηρεσιών.
Θα έχουν τότε την υπομονή να περιμένουν μια αόριστη υπόσχεση βελτίωσης της υποδομής;
Θα επιλέξουν γρήγορα να μεταπωλήσουν, αλλά να πουλήσουν, σε ποιον;
Και πάλι σε “high-end” επισκέπτες; Αναμφίβολα όλο και λιγότερο γιατί η «κακή φήμη» θα διαχέεται. το νησί θα μαστίζεται τότε από υποστηρικτές που στοχεύουν σε λιγότερο απαιτητικές κατηγορίες τουριστών. Τα κτίρια θα αλλάξουν μέγεθος, πιο συμπαγή, πιο μικρά σπίτια, δίνοντας έτσι έμφαση μόνο σε αυτή την “μυκονοποίηση” στο αρχιτεκτονικό και αστικό σχέδιο.
Ο κίνδυνος είναι συνεπώς ένας αγώνας προς τα κάτω: η ποσότητα κυνηγά την ποιότητα , όπως και η αρχή του T. GRESHAM, γνωστή στα οικονομικά: τα κακά χρήματα διώχνουν το καλό!
Επομένως, είναι αρκετά τα συμπεράσματα που ακυρώνουν τις θέσεις που υπερασπίζονται οι ένθερμοι υπερασπιστές της φαραωνικής επέκτασης του αεροδρομίου:
- Ο μαζικός τουρισμός οδηγεί σε έξωση του «ποιοτικού» τουρισμού, ειδικά σε περιορισμένη περιοχή με κορεσμένες υποδομές.
- Η στρατηγική προσέλκυσης ολοένα και περισσότερων αφίξεων στο PAROS, ιδίως μέσω του αεροδρομίου του, είναι σαφώς μια στρατηγική μαζικού τουρισμού, ασυμβίβαστη με την αναζήτηση βιώσιμης ανάπτυξης. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα αυτής της παρατήρησης εδώ, στην Ελλάδα, όπως παντού.
- Ο «ποιοτικός» και «οικολογικά υπεύθυνος» τουρισμός είναι πράγματι αυτός που καθιστά δυνατή τη καλύτερη εναρμόνιση της βιώσιμης ανάπτυξης, δηλαδή της εξάπλωσης της τουριστικής περιόδου κατά τη διάρκεια του έτους, και καλής οικονομικής δραστηριότητας για όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς στα νησιά.
- Ο «οικολογικά υπεύθυνος» τουρίστας έχει το δικαίωμα να απαιτήσει ποιοτικές υποδομές, το συντομότερο δυνατό και με τα καλύτερα πρότυπα βιώσιμης ανάπτυξης.
- Αν θέλουμε να διατηρήσουμε / προσελκύσουμε μια πελατεία υψηλού επιπέδου στο PAROS, είναι πρώτα απ ‘όλα απαραίτητο να χαλαρώσουμε τον περιορισμό των κορεσμένων υποδομών. Κατά συνέπεια, η επιμήκυνση της πίστας αποτελεί πραγματικό εμπόδιο σε αυτήν την προτεραιότητα, διότι εκτρέπει άσκοπα τις ενέργειες των υπευθύνων, καθώς και τους λιγοστούς οικονομικούς πόρους, για να κατακρημνίσει τα νησιά σε μια ατελείωτη πτήση επιζήμια για το κοινό της καλό.
- Η αντίθεση στη «μυκονοποίηση» των PAROS / ANTIPAROS δεν συνίσταται σε καμία περίπτωση στην αντίθεση στην οικονομική τους ανάπτυξη. Αντιθέτως, είναι η εκστρατεία για τη βιωσιμότητά τους!
Όμως, ουσιαστικά αντιτίθεται σε εκείνους που επιζητούν πυρετωδώς βραχυπρόθεσμα κέρδη σε βάρος της βιώσιμης ανάπτυξης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν είναι αποδεκτό να δεχτούμε, ακόμη και στην εποχή μας, έργα που δεν περιλαμβάνουν στην οικονομική τους αξιολόγηση το κόστος των εξωτερικών επιδράσεων, ξεκινώντας από τις δαπάνες υποδομής και το περιβαλλοντικό κόστος.
Αυτή η ανάλυση έχει παρακινήσει πολλούς πολίτες να αντιταχθούν, μέσω νομικών διαύλων, σε αυτό το έργο επέκτασης, το οποίο δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο πραγματικής δημόσιας πληροφόρησης (που είναι αντίθετο με το νόμο), το οποίο κακώς ζητά το κοινοτικό κεφάλαιο που προορίζεται για τη χρηματοδότηση της βιώσιμης ανάπτυξης ( που αποτελεί απάτη κατά του κοινοτικού δικαίου), που οδηγεί σε «μυκονικοποίηση» του PAROS / ANTIPAROS, σε μια ανάπτυξη επιβλαβής για όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον και την τοπική οικονομία.
